Waar is Dakota?

Wat horen we toch? Het lijkt wel of we iemand horen huilen. Komt het geluid niet van de gang? Twee kinderen gingen even kijken op de gang. Eerst zagen ze niets, maar toen ze nog iets beter keken wel. Daar zat een indianenmeisje. De tranen liepen over haar wangen. Wat was er toch aan de hand?

Het duurde even voordat we er achter kwamen. Ze was zo erg in tranen, dat ze niet zoveel kon zeggen. De kinderen begonnen met raden. Was het misschien omdat ze haar veren kwijt was? Ze had er namelijk maar één op haar tooi. Maar het indianenmeisje schudde nee. Ze had nog niet zoveel veren verdiend, omdat ze nog zo jong was. Was ze dan misschien verdwaald? Zo begonnen de kinderen te raden tot één van de kinderen zei: ‘Misschien waren ze verstoppertje aan het doen in het bos en toen verdwaalde ze’. Het indianenmeisje begon heel hard te knikken. Dat was het! En toen zei ze iets: ‘Dakota is kwijt’. Wie is Dakota dan? Toen we de betekenis van de naam opzochten, wisten we het: Dakota betekent vriend. Het indianenmeisje was haar vriend kwijt. Elan, het indianenmeisje, vertelde haar verhaal. In het bos was ze Dakota kwijt geraakt met verstoppertje doen. Of de kinderen van groep 2/3 misschien wilden meehelpen met zoeken? Dat wilden ze wel. Op de gang en op het plein werd druk gezocht er werden voetafdrukken gevonden en zelfs een klein veertje. Maar waren die wel van Dakota? Dakota was nergens te vinden.

De komende periode gaat Elan ons meer leren over de indianen. En als wij meer weten over de indianen, dan lukt het ons vast om Dakota te vinden!