Hoe krijgen we Witte in onze klas?

Het begon met een brief. Wat gaf dat een schok! Een ijsbeer die naar onze klas wil komen? Sommige kinderen vonden dat een beetje eng! Een echte ijsbeer? Iemand wist te vertellen dat het een knuffelijsbeer is. Nu kijken we vol verwachting uit naar volgende week. Zal Witte de weg kunnen vinden?

Natuurlijk willen we Witte wel iets kunnen aanbieden als hij in onze klas komt. Daarom hebben we drie vissen gemaakt van klei. Een meisje merkte bij het inpakken op dat we dan wel een oranje lint moeten gebruiken ‘want dat kan voor jongens en voor meisjes’. Er kwam ook iemand met een vis die hij thuis had gemaakt, speciaal voor Witte. Met zoveel zorgzaamheid kan Witte niet anders dan heel blij zijn!

Om Witte alvast te leren kennen, hebben we wat geleerd over de ijsbeer. Een grote ijsbeer is ongeveer twee meter/grote voetstappen lang. Andere dieren zijn bang voor hem. Hij lust vissen, witte dolfijnen en rendieren. Ze kunnen wel 30 jaar worden: net zo oud als sommige papa’s en mama’s. Dat is grappig! Ook hoorden we dat ze een hele dikke vetlaag hebben onder hun huid. Zo blijven ze warm! Wist u dat de huid van een ijsbeer zwart is?

Nu moeten we Witte helpen om naar onze klas te komen. We liepen de route alvast van het keukentje naar de klas. Ondertussen moesten we goed opletten op wat we onderweg zagen. Kapstokken, de slangen, het kamertje van meester van Leeuwen en de klapdeuren. De juf dacht dat het veeel te moeilijk is om een kapstok of de klapdeuren te tekenen, maar wij zien het wel zitten hoor. Een paar vierkantjes en een rondje… Nou, genoeg inspiratie om volgende week een routekaart te kunnen maken!