Waarom heeft het bestuur deze avond belegd?
In 2017 herdenken we 100 jaar onderwijsvrijheid. Dat is een reden om in verwondering stil te staan bij het unieke in deze wereld: gelijke bekostiging van openbaar en bijzonder onderwijs. Wij vinden het maar gewoon, dat we alle vrijheid hebben om christelijk onderwijs te geven. De voorzitter mediteerde over Spreuken 22:6. Leer de jongen de eerste beginselen, zegt de Spreukendichter, dan zal hij daarnaar handelen als hij oud is geworden. Ouders, school en kerk hebben hierin elk een eigen opdracht in de opvoeding. Ze moeten ook schouder aan schouder staan om kinderen bij de Heere Jezus te brengen!
Wat hebben we gedaan?
De voorzitter van het schoolbestuur opende de avond. Daarna kreeg Peter Schalk de gelegenheid om zijn lezing te houden over ‘Wat is het reformatorisch onderwijs u waard?’ Na de pauze bekeken we de documentaire over de schoolstrijd (www.vrijheidvanonderwijs.nl). Aansluitend gingen de aanwezigen in groepen uiteen om drie dilemma’s te bespreken en een vraag te formuleren voor de inleider.
Wat is de korte inhoud van de lezing?
Wie nadenkt over reformatorisch onderwijs komt al snel bij het woord identiteit. Identiteit zegt wie je zelf wilt zijn. Imago is wat de ander van je vindt. Degenen die de school startten deden dat op de knieën. Dat was doorleefde identiteit. Kennen wij die ook?
De grote thema’s van deze tijd zijn: seksualisering, invulling van de zondag, leven en dood, het gelijkheidsdenken en artikel 23. Deze onderwerpen worden niet allemaal uitgewerkt. De inleider gaat vooral op het laatste thema in.
Wij mogen onze scholen nog hebben! ‘Hebben’ betekent in het Hebreeuws: het is er voor ons. Dan zijn wij rentmeester. Artikel 23 houdt in: vrijheid van stichting, vrijheid van richting, vrijheid van inrichting, gelijke bekostiging en vrije keuze voor onderwijs. Aan de hand van voorbeelden laat Peter zien hoe men in onze tijd tornt aan de onderwijsvrijheid.
Identiteit en kwaliteit moeten samen op gaan. Daarom moeten wij: een visie hebben, met één mond spreken, de kerndoelen halen en vanuit een zekere zelfbewustheid de opdracht tot bewaking van onze identiteit vormgeven. Ouders en leerkrachten zijn identiteitsdragers en hebben daartoe thuis en op school een opdracht!
Peter sluit zijn lezing af met hoop en verwachting! De Heere heeft ons veel gegeven. Van Hem moeten wij het verwachten en de opdracht uit Spreuken 22:6 biddend vormgeven. Draag in je omgeving uit waarvoor je staat, want we hebben een goede boodschap!
Welke dilemma’s zijn besproken?
De bespreking voerden we als volgt. Elke aanwezige kreeg vier kaartjes met de nummers, 1, 2, 3 en 4. Onder drie dilemma’s stonden vier prikkelende en uiteenlopende stellingen. Je maakte een keuze voor een van de vier stelling en legde je kaartje van je keuze omgekeerd op tafel. Om de beurt draaide je het kaartje om vertelde je waarom je voor deze stelling koos. Daarop volgde als vanzelf het gesprek. De drie dilemma’s waren:
- Onderwijsvrijheid is in gevaar. De koppen in de krant liegen er niet om.
- Ja, de opdracht is om te onderwijzen en te doen of te helpen onderwijzen.
- Wij willen vrijheid van onderwijs. Reformatorisch onderwijs moet gegeven kunnen worden in Nederland. Maar nu wil een groep moslims ook een eigen school oprichten. Wat nu?
Welke vragen zijn aan de inleider gesteld?
Hoe kunnen we het vuur weer aanjagen, dat de oprichters van de christelijke scholen dreef? Op welke manier moeten we gemeenschapszin rond de school versterken? Zijn de bedreigingen van buitenaf groter dan de uitholling van binnenuit?
Zijn reactie is: we moeten vooral niet somberen, maar het van God verwachten. Laat aan de buitenwacht zien, waardoor je wordt geïnspireerd. De boom met kernwaarden is een prachtig voorbeeld. Wees jezelf! Onze God doet wonderen op het gebed, dus verwacht het van Hem!